Θεωρώ πως είμαστε σε μια φάση, που στο σινεμά κυριαρχούν πλέον οι υπερωικές ταινίες και αυτό δεν είναι καλό. Θα μου πεις, Bill γιατί αυτό δεν είναι καλό; Και θα σου απαντήσω, γιατί όταν βγαίνουν τέτοιες ταινίες σαν το The Outfit δυστυχώς δεν δέχονται την αναγνώριση που τους αρμόζει (και αυτό είναι πρόβλημα).
Ο Λόγος λοιπόν για το The Outfit…
Ένας ράφτης, ένα ραφείο, μια κασέτα και η Μαφία…
Η ταινία είναι ουσιαστικά ένα αστυνομικό θρίλερ ανατροπών και υπόσχομαι ότι θα σας κρατήσω όσο μπορώ, μακριά από spoilers.
Την σκηνοθεσία της ταινία αναλαμβάνει ο Graham Moore, οποίος έχει βάλει και αρκετά το χεράκι του στο σενάριο. Έχει κάνει εξαιρετική δουλεία, από το πως μας δείχνει την διαδικασία κατασκευής ενός κουστουμιού, μέχρι και το πως μας παρουσιάζει και τις αναπάντεχες ανατροπές.
Επίσης η αισθητική της ταινίας είναι πραγματικά πολύ όμορφη, σε βάζει ακριβώς στο κλίμα της εποχής με τα υπέροχα κουστούμια, τα καπέλα, τα όπλα.
Μένοντας στην σκηνοθεσία και βλέποντας την ταινία παρατηρείς, ότι τηρεί μια από τις συμβάσεις του θεάτρου και αυτή είναι ότι όποιος φεύγει, ανοίγει την πόρτα και βγαίνει έξω δεν βλέπουμε που πάει ουσιαστικά το ραφείο χρησιμοποιείται ως μία θεατρική σκήνη.
Αυτό ίσως για αυτούς που δεν παρακολουθούν ή δεν τους αρέσει το θέατρο, να κάνει την ταινία βαρετή. Παρόλα αυτά, προσωπικά αυτό το στοιχείο το λάτρεψα και έδωσε μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή νότα στην ταινία.
Στις ερμηνείες τώρα, έχουμε στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον Mark Rylance (Leonard) και θεωρώ ότι ο Rylance είναι όλη η ταινία. Με πείθει πλήρως ως ένας παλιός και γλυκός (στον χαρακτήρα) ράφτης του 1900. Ο Rylance κάνει μία εκπληκτική ερμηνεία.
Στην ταινία επίσης βρίσκονται οι Zoey Deutch (Mable), Dylan O’Brien (Richie), Johnny Flynn (Francis), οι οποίοι και αυτοί είναι στην θέση τους και κάνουν την δουλεία τους εξαιρετικά. Ειδική μνεία στο αγαπημένο και υπερταλαντούχο ηθοποιό Simon Russell Beale (Roy), οποίος εισβάλει κυριολεκτικά στο σκηνικό και απλά το κατεδαφίζει με την ερμηνεία του.
Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στο κομμάτι των ανατροπών (προφανώς δεν θα κάνω spoilers, για να μην το χαλάσω σε κανέναν). Η ταινία έχει πολλές ανατροπές και ειδικά από ένα σημείο και μετά, είναι καταιγιστικές. Προσωπικά μου δούλεψαν όλες και μπορώ να πω ότι ήμουν υποψιασμένος για μόνο μια, οπότε η ταινία θεωρώ ότι έκανε πολύ καλή δουλειά και σε αυτό το κομμάτι
Εν ολίγοις το The Outfit μπορώ να το χαρακτηρίσω ως ένα διαμαντάκι (γενικά τον ορισμό διαμαντάκι τον δίνω σε ταινίες που δεν έχουν λάβει την αναγνωσιμότητα που τους αναλογεί). Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις, να δημιουργούνται τέτοιες ταινίες στις μέρες μας.
Θέλω να πω λοιπόν σε αυτό το σημείο, ότι θα είναι καλό να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες/ταινίες και να μην πηγαίνουμε μόνο σινεμά όταν βγαίνει ένα καινούργιο blockbuster.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως πρέπει οπωσδήποτε να του δώσετε μια ευκαιρία, αν το δείτε να προβάλετε σε κάποια αίθουσα και πιστεύω ότι δεν θα το μετανιώσετε.
Βασίλης Ψιλόπουλος για το Punked.gr
