Brooklynettes
«Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε ποιόν θα ερωτευτούμε, όπως δεν μπορούμε να αποφασίσουμε αν θα είμαστε τρελοί ή όχι. Το να ερωτευτώ, όπως και το να τρελαθώ, δεν μπορεί να είναι μια πράξη της βούλησης. Ο έρωτας και η τρέλα διαφεύγουν από τη δύναμη της συνείδησης».
Τάδε έφη ο σπουδαίος ψυχαναλυτής Λακάν. Και ποιά είμαι εγώ να τον αμφισβητήσω;
Kατά το λαϊκότερο και ελληνικότερο: «Ο έρωτας είναι τυφλός».
Έφτασε, λοιπόν, το υπέροχο ελληνικό καλοκαιράκι. Και μαζί μ’ αυτό άνοιξαν και οι πλατφόρμες για τον εμβολιασμό κατά του COVID-19, που κάποιοι από εμάς αναμένανε με την ίδια ανυπομονησία που περιμένεις τις καλοκαιρινές διακοπές. Επιλέξαμε, λοιπόν, το εμβόλιο που θα κάνουμε, σπεύσαμε χωρίς φόβο και πάθος, περιμέναμε και τη δεύτερη δόση, υπομείναμε και το 15νθήμερο για να επέλθει ανοσία και, επιτέλους, «αναπνεύσαμε λίγο πιο ελεύθερα». Aρχίσαμε να κυκλοφορούμε, να πηγαίνουμε σε μπαράκια.
Και μην μου πείτε ότι όσες ήσασταν ελεύθερες, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, δεν είχατε στερηθεί το φλερτ. Το πραγματικό φλερτ, όχι το διαδικτυακό. Εκείνο, που ενώ πίνεις αμέριμνη το ποτό σου, με την άκρη του ματιού σου βλέπεις κάποιον να κάθεται στο απέναντι τραπέζι και χαζεύεις.
Λες τότε στην φίλη σου: «Γύρνα διακριτικά! Διακριτικά ΟΜΩΣ και κοίτα εκείνον με το μπλε t-shirt από πίσω, νομίζω με κοιτάζει». Και η φίλη σου (ΚΑΝΟΝΑΣ) γυρίζει απότομα, τον καρφώνει, τον κόβει από πάνω έως κάτω και μετά από κανένα 5λεπτο που εσύ θέλεις να διακτινιστείς, σου λέει: «Ωραίοοςςς!!! Ναι, όντως σε κοιτάζει!». Ντόινγκ! Δεν έχει νόημα να την επιπλήξεις γιατί πιθανότατα θα έκανες το ίδιο. Ωστόσο, θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Οπότε επιλέγεις να εξαφανιστείς στα ενδότερα, στο WC καλέ, για να πάρεις λίγες ανάσες μέσα από τη μάσκα και να τσεκάρεις στον καθρέφτη αν έχει φύγει το κραγιόν.
Επιστρατεύεις ό,τι πιο κουλ και ζαμανφού έχεις σε περπάτημα, προσπερνάς το τραπέζι που κάθεται το αντικείμενο του πόθου σου, χωρίς να ρίξεις βλέφαρο. Ναι, είσαι μία ανεξάρτητη, δυναμική γυναίκα. Όλα αυτά μέχρι να δεις ότι εκείνος κάθεται στο τραπέζι ΣΑΣ και μιλάει με την φίλη ΣΟΥ. Σε απόσταση μικρότερη από ένα μέτρο, προλαβαίνεις να σκεφτείς «Εμ βέβαια εκείνη γουστάρει, εμένα θα κοιτούσε;» , «Γαμώ την τύχη μου γαμώ», «Τώρα θα πρέπει να την κάνω διακριτικά για να τους αφήσω μόνους τους». Αλλά, ως εκ θαύματος με το που φτάνεις στο τραπέζι, η φίλη με μία ανάσα (έχει δουλέψει φουλ διαφραγματική αναπνοή) σου λέει: «Λοιπόν, εγώ την κάνω βαρέθηκα, πλήρωσα κιόλας, κάτσε εσύ να τελειώσεις το ποτό σου, α ο Νίκος, η Δέσποινα. Γειααααα!!!». Και εξαφανίζεται.
Αχ από κοντά είναι ακόμα πιο γοητευτικός! Και έχει το τακτ να σπάσει εκείνος τον πάγο. Συστήνεται, σου κάνει το πρώτο διακριτικό κομπλιμέντο και στρέφει όλο του το ενδιαφέρον σε εσένα. Με τι ασχολείσαι, μπλα, μπλα, μπλα. Μιλάτε για θέατρο, μουσική (ω ναι είναι μουσικός!), πόσο υποφέραμε οι καλλιτέχνες εν μέσω καραντίνας. Και κάπου εκεί, έρχεται η βόμβα! «Εσύ έκανες και την δεύτερη δόση; Eγώ επιτέλους ξεμπέρδεψα». ΠΑΥΣΗ (Θεατρική, γεμάτη). «Σοβαρά; Έκανες το εμβόλιο; Tι είσαι συστημική; Έφαγες αμάσητο ό,τι σου πλασάρανε;». «Κι εσύ τι είσαι; Aρνητής; Δεν εμπιστεύεσαι την επιστήμη κι ακούς κάθε τυχάρπαστο;»
Kαι ακριβώς εκείνη την στιγμή, αρχίζει να παίζει στο μυαλό σου ο στοίχος από το Ironic της Αlanis Morissette.. “It’s like meeting the man of your dreams and then meeting his beautiful wife..and isn’t it ironic, don’t you think?” Αυτό στο δικό μου μυαλό, στο δικό του δεν ξέρω τι μουσική έπαιζε. Πάντως η βραδιά, σίγουρα, δεν θα εξελισσόταν ρομαντικά.
Οπότε, ξεφυσάμε, χαιρετάμε ο ένας τον άλλον ευγενικά, πληρώνει ο καθένας το ποτό του, και πάμε our separate ways. Γιατί ο έρωτας κύριε Λακάν μπορεί να είναι τυφλός, αλλά μάλλον δεν είναι κουφός.
“Covid will tear us apart…lalalala”
Δέσποινα Γεωργοσοπούλου
*Ακολουθήστε το brooklyne.gr στο Google News για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα μας άρθρα!
