Brooklynettes
Ήταν μέρα Τετάρτη που διάβασα πρώτη φορά για τον άδικο χαμό της Γεωργίας. Στο πρώτο άρθρο προσπέρασα, δεν ήθελα να πιστέψω τα όσα διάβαζα. Την ίδια μέρα κιόλας ντράπηκα για μια ακόμη φορά που ανήκω σε αυτή τη κοινωνία.
Η ιατρική αιτία θανάτου: σηπτικό σοκ που οδήγησε σε πολυοργανική ανεπάρκεια. Ένα γαστρικό δακτύλιο το οποίο θα έδινε στη Γωγώ αυτό που λαχταρούσε περισσότερο: την απώλεια των «περιττών» κιλών της. Παράλληλα όμως θα της έδινε και μια θέση στον κύκλο των συνομηλίκων της. Πλέον δε θα ξεχώριζε για το βάρος της. Γιατί να μην την αποδεχτούν άλλωστε;
Δεν υπήρξα ποτέ μου Γωγώ. Γνώρισα όμως αρκετές.
Δε μπόρεσα να ξεχάσω ποτέ μου τα μάτια τους τη στιγμή που θα αποφάσιζαν να μου εκμυστηρευτούν αυτό το κεφάλαιο της ζωής τους. Το συστηματικό bullying, το χλευασμό και τη περιθωριοποίηση. Με τα δάχτυλα μονίμως στραμμένα πάνω τους να γνωρίζουν πως καθημερινά θα έχουν να αντιμετωπίσουν και από τουλάχιστον ένα περιστατικό. Όχι δεν είναι παιδάκια «μωρέ» που κάνουν πλάκα ανάμεσα στα διαλείμματα.Είναι οι ενήλικες του αύριο που εσύ διαπαιδαγώγησες.
Κάθε φορά που θεωρείς πρόβλημα το μήκος της φούστας που φορά η κόρη σου ή τον κολλητό του γιου σου που είναι Αλβανός συμβάλλεις στο θάνατο μιας ακόμη Γεωργίας. Ας μην είναι απαραίτητα κλινικός θάνατος. Μιλάω για το μαρασμό της ψυχής. Όταν απλά ένα παιδί φτάνει σε βαθμό να μην θέλει να σηκωθεί από το κρεβάτι για να πάει σχολείο. Γνωρίζει ήδη προτού διασχίσει το προαύλιο ότι σήμερα για μια ακόμη φορά θα είναι στόχος γιατί είναι διαφορετικός και δε χωρά στα τέλεια πλην σάπια καλούπια αυτής του κόσμου.
Πρόβλημα λοιπόν είναι να μην έχεις φροντίσει ως γονιός να μεταδώσεις στο παιδί σου βασικές αξίες όπως αυτή του σεβασμού προς το συνάνθρωπο. Το body shaming είναι μια μορφή bullying που κανιβαλίζει τη ψυχή και δυστυχώς σε αρκετές περιστάσεις περνά στη κοινή συνείδηση ως κάτι παραβλέψιμο.
Η Γωγώ ήθελε να αποβάλλει ένα κομμάτι του εαυτού της και υποβλήθηκε σε μια επέμβαση που της κόστισε την ίδια της τη ζωή. Όνειρο της – σύμφωνα με τα λεγόμενα του πατέρα της- ήταν να ασχοληθεί με τη ιατρική. Ένα όνειρο που χάθηκε απότομα όταν πέθανε στα 14 της χρόνια μετά από μια επέμβαση που έκανε για να ‘βελτιώσει’ τη ζωή της.
Κλινικά όπως ανέφερα προηγουμένως μπορεί και να μάθαμε την αιτία του θανάτου. Ο ηθικός αυτουργός όμως πίσω από τον τραγικό χαμό της Γεωργίας είναι η δεσπόζουσα αντίληψη της πατριαρχικής κοινωνίας ως προς το διαφορετικό. Όταν δε ταιριάζεις στις στερεοτυπικά δομημένες φόρμες τους σου βάζουν ένα μεγάλο Χ. Ζούμε στην εποχή όπου ευκολότερο είναι να συνδεθεί το body positivity με την αύξηση της παχυσαρκίας από το να ασπαστούμε τις ευεργετικές αρχές του κινήματος στη ζωή μας.
Μήπως λέω εγώ, μήπως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αναθεώρηση; Προτού θρηνήσουμε εκ νέου για τα θύματα που σκορπά η μάστιγα του bullying. Όχι άλλες Γεωργίες και θα το φωνάζουμε παντού μέχρι να ματώσουν τα χείλη μας και να στεγνώσει το στόμα μας.
Έμμα Σέικο
