Brooklynettes
Προφυλακιστέος κρίθηκε επιτέλους ο Πέτρος Φιλιππίδης και χθες διέσχισε το κατώφλι των φυλακών Τρίπολης. Με χειροπέδες στα χέρια και το κεφάλι σκυμμένο. Όπως του άρμοζε εξαρχής. Ακόμη μια νίκη του ελληνικού #metoo και μια δικαίωση για τα θύματα του. Μπορεί οι πληγές των γυναικών που βίωσαν τον απόλυτο εφιάλτη στα χέρια του να παραμένουν ακόμη ανοικτές, το βέβαιο είναι όμως πως δε θα υπάρξουν άλλες.
Ένα καθιερωμένο μοτίβο που ακολουθεί τη σύλληψη ή τη φυλάκιση μιας διάσημης περσόνας από το καλλιτεχνικό στερέωμα τους τελευταίους μήνες είναι το ξέπλυμα. Ορισμένοι και ορισμένες δε τοποθετούνται για τέως συναδέλφους τους που αντιμετωπίζουν κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση αν έχουν προκύψει επαρκή στοιχεία για να στοιχειοθετηθεί υπόθεση. Υπάρχει όμως και μια ακόμη κατηγορία. Αυτοί που μιλάνε ασύστολα και δε ξέρουν τι λένε. Ακούς τα λεγόμενα τους και αναρωτιέσαι τι απέγιναν τα τελευταία σου εγκεφαλικά κύτταρα.
Ένα τέτοιου είδους βραχυκύκλωμα πρέπει να βίωσαν και οι δημοσιογράφοι της πρωινής εκπομπής καλοκαίρι #not όπου στον τηλεοπτικό αέρα του Open σε τηλεφωνική σύνδεση είχαν καλεσμένη την ηθοποιό Μαρία Ιωαννίδου. Η τοποθέτηση της για το γεγονός της φυλάκισης του Φιλιππίδη δεν έμεινε ασχολίαστη καθώς από όποιο σημείο και αν επιχειρήσεις να τη προσεγγίσεις μοιάζει με σκέτη παράνοια.
Δε θα δυσκολευτείτε να βρείτε το σχετικό απόσπασμα με τη δήλωση της αφού ο σάλος που έχει ξεσπάσει είναι χωρίς προηγουμένο. Θα ήταν το ευκολότερο ίσως να σας παραθέσουμε τα λόγια της, να πούμε πόσο απερίφραστα καταδικάζουμε το σκεπτικό της και πόσο επιζήμιο το θεωρούμε να ακούγεται στον τηλεοπτικό αέρα. Ακούγοντας ότι ειπώθηκε ξανά και ξανά πέρα από το ότι δεν πίστευα στα αυτιά μου, προσπάθησα να προχωρήσω σε μια αποδόμηση των λόγων της.
«Με βίασε κι ο θείος μου εμένα, τι να κάνουμε τώρα, αυτά είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Τι φταίει το θέατρο;»
Θα εστιάσω στο πρώτο σκέλος της πρότασης και αφήνω το κομμάτι θέατρο για παρακάτω. Σαν γυναίκα ανεξάρτητα από τις ασυναρτησίες που εμπεριείχε ο σχολιασμός της δε μπορώ να παρά να αναρριγήσω με τη παραδοχή πως συγγενικό της πρόσωπο ασέλγησε σε βάρος της. Κατά τα άλλα όχι κυρία Ιωαννίδου το να βιάσεις δεν είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Το να σωματοποιείται το άγχος σου, το να παθαίνεις κρίση πανικού, το να αγαπάς, να νοιάζεσαι, να προσφέρεις και να παλεύεις για το καλύτερο, αυτά είναι στοιχεία της ανθρώπινης φύσης. Ως γένος έχουμε προκαλέσει καταστροφές και έχουμε επιφέρει τον πόνο. Δεν αποποιούμαι τις ευθύνες μας και ούτε πρόκειται. Είμαστε όμως όντα έλλογα. Δρούμε με το συναίσθημα αλλά συμβουλευόμαστε και τη λογική μας. Αν όντως οι άνδρες ήταν τόσο ανήμποροι να ελέγχουν τις ορμές τους τότε θα φοβόμασταν να βγούμε μέχρι και στο τετράγωνο.
«Ο Πέτρος έχει ανάγκη από ψυχολόγο, είναι άρρωστος, έχει διαστροφή»
Ο Πέτρος βίασε, κακοποίησε, διέλυσε σώματα και ψυχές. Από πότε ο άνθρωπος που έχει ένα φετίχ του κρίνεται μη σώας τας φρένας και πρέπει να τον κλείσουμε σε φυλακή; Αν ήταν έτσι αύριο το πρωί που θα ξυπνούσαμε όλοι οι ποδολάγνοι ή οικοπρολάγνοι αυτού του κόσμου και θα μοιραζόμασταν και από ένα κελί. Εάν βέβαια ο χ με τη διαστροφή του αποφάσιζε να φτάσει στο άλλο άκρο, τη τέλεση εγκληματικής ενέργειας και ειδικότερα την εκ προθέσεως προξένηση βλάβης τότε ναι θα αποτελούσε απειλή για τη δημόσια ασφάλεια. Βιαστής είναι, αποκαλέστε τον με τη πραγματική του ιδιότητα.
«Πονάω γιατί λεκιάζουμε και βρωμίζουμε το θέατρο. Το θέατρο δεν φταίει επειδή υπήρξαν τρεις – τέσσερις διεστραμμένοι άρρωστοι».
Από πιτσιρίκα ένα όνειρο είχα, όταν θα μεγάλωνα θα γινόμουν ηθοποιός. Ποτέ μου δεν μου άρεσε να παίζω με κούκλες και λοιπά παιχνίδια. Θα περίμενα τη μαμά μου να φύγει για τη δουλειά της και θα έκανα επιδρομή στη ντουλάπα της. Φορέματα, τακούνια νάζι και κακό. Μεγάλωσε αυτό το κορίτσι όμως αποφασίζοντας να πάρει έναν εντελώς διαφορετικό επαγγελματικό προσανατολισμό. Για να με διαβάζετε αυτή τη στιγμή μάλλον σας έχω υποψιάσει λίγο.
Ποτέ μου όμως δεν έσβησε η αγάπη μου για το θέατρο και οτιδήποτε σχετίζεται με την υποκριτική. Στη σύντομη μου ενασχόληση είχα την τιμή να μάθω από τη δασκάλα μου στη θεατρική ομάδα γιατί λέμε « ηθοποιός σημαίνει φως». Είναι το άτομο που ποιεί τα ήθη. Η ετυμολογία δίνει την απάντηση από μόνη της. Το θέατρο ουδέποτε στάθηκε υπόλογο για κάτι. Οι πράξεις άλλων το μόλυναν και τώρα χρήζει εξυγίανσης. Η πρότερη αγνότητα του χώρου δεν χάθηκε απλώς αναζητάται μια νέα αρχή.
Κλείνοντας, αγαπητή κυρία Ιωαννίδου, το θέμα δεν ήταν ποτέ ο αριθμός. Ακόμη και ένας να είχε αποδειχθεί ότι αποπειράθηκε να βιάσει ή ότι τέλεσε την αποτρόπαια πράξη όντως, αυτό θα σήμαινε ήδη από μόνο του κάτι το ολέθριο. Άλλοι λέκιασαν, βρώμισαν το θέατρο. Οι ίδιοι που άπλωσαν τα χέρια τους σαν αρπακτικά πάνω σε ανήλικα παιδιά και γυναίκες. Τόσο γρήγορα τους διαγράψατε από τα κατάστιχα σας;
Βρίσκω τη λήθη σας επιλεκτική, δεν τη καταλογίζω στα γηρατειά σας παρά μονάχα σε εσάς και τη προσωπική σας ματαιοδοξία.
Έμμα Σέικο
*Ακολουθήστε το brooklyne.gr στο Google News για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα μας άρθρα!
