Τρία χρόνια λοιπόν, πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος όταν κάνεις τόσα πολλά πράγματα;
Σαν χθες μου φαίνεται όταν σε ένα μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων, ανέφεραν για μια δήθεν ληστεία σε ένα κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια από έναν τοξικοεξαρτημένο, η οποία όμως απετράπη χάρη στη βοήθεια των γειτόνων, του καταστηματάρχη και της αστυνομίας.
Σαν να ήταν μόλις χθες όταν εκεί που περίμενα μια φίλη μου στη Βικτώρια για να πάμε για καφέ, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να το αναβάλουμε, γιατί σκότωσαν τη Zackie και γίνεται χαμός.
Σαν να μη πέρασε μια μέρα όταν μου είπαν στο τηλέφωνο ότι το άτομο που κατηγορούσαν για ληστή ήταν η Zackie μας, που δεν μπορούσε αντικειμενικά να κλέψει ούτε στα χαρτιά, πόσο μάλλον ολόκληρο κοσμηματοπωλείο.
Όχι μόνο δεν έκλεβε, αλλά έχω ακούσει μαρτυρία η οποία λέει ότι όταν την έκλεψαν κάποια στιγμή, συγχώρεσε αμέσως τον ληστή και τον δικαιολόγησε λέγοντας ότι θα τα είχε μεγαλύτερη ανάγκη από εκείνη, κι ας μην της περίσσευαν.
Ο Ζακ, η Zackie μας ήταν ένας άνθρωπος που είχε μέσα του το καλό, φοβόταν τη βία και ας είχε δεχτεί αντίθετα πάρα πολύ.
Είχα την τύχη να είμαι φίλη της, όχι κολλητή της, ενώ κάναμε παρέα που και που. Ένα βράδυ λοιπόν βρεθήκαμε στο Γκάζι, εκείνη μόλις είχε τελειώσει ένα drag show, εγώ είχα βγει με έναν φίλο μου και αφού ήπιαμε και διασκεδάσαμε, καταλήξαμε να τρώμε πίτσα με το μέτρο και να πάμε για ύπνο στο σπίτι του κοινού μας φίλου, γιατί δεν είχαμε κουράγιο για άλλες διαδρομές. Ήταν από τις πιο όμορφες εξόδους μου με πολύ χορό, ποτό και πολύ γέλιο καθώς είχε πηγαίο, αστείρευτο και ιδιαίτερο χιούμορ.
Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν όταν το επόμενο πρωί φύγαμε από το σπίτι του φίλου μας και ήθελε να την αφήσω έξω ακριβώς από τη πόρτα του σπιτιού της, γιατί φοβόταν μη τη δείρουν, επειδή είχε βαμμένα τα νύχια της από το προηγούμενο βράδυ.
Κι όμως σε αυτόν τον άνθρωπο που όπως έλεγε είχε μάθει να τρέχει και με τα τακούνια για να γλιτώσει, βρήκαν οι φονιάδες του, να ξεσπάσουν τόση βία που είχε σαν αποτέλεσμα να του αφαιρέσουν τη ζωή και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.
Αυτόν τον άνθρωπο που μόνο βοήθεια προσέφερε όπως και όπου μπορούσε, βρήκαν να κατηγορήσουν για ληστή, στην προσπάθεια να δικαιολογήσουν την αποτρόπαια πράξη τους.
Αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος ήταν σαν κλαδάκι, βρήκε μια ολόκληρη διμοιρία αστυνομικών να περάσει χειροπέδες πατώντας τον στο πληγωμένο του κεφάλι (και ήταν και τόσο όμορφο) μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του και τελικά τη ζωή του.
Αυτόν τον άνθρωπο βρήκαν κάποιοι “δημοσιογράφοι” και κάποιοι ακροδεξιοί πολιτικοί να σκυλέψουν και να βεβηλώσουν ηθικά, μετά τον θάνατο του.
Όποιοι τον γνωρίσαμε, μας λείπει. Μας λείπει κάθε μέρα που περνάει, μας λείπει το όμορφο γλυκόπικρο χαμόγελο του, μας λείπει ο ακτιβισμός και η ζεστή του αγκαλιά. Ακόμη κι όποια δεν στάθηκαν τόσο τυχερά ώστε να τον έχουν έστω και λίγο στη ζωή τους, αλλά τον ήξεραν από μακριά, είναι κι εκείνα το ίδιο οργισμένα και όλοι μαζί δεν πρόκειται να σταματήσουμε μέχρι να δικαιωθεί, μέσω της τιμωρίας των φονιάδων του.
Προσωπικά δεν θα τον ξεχάσω ποτέ όσο ζω. Δε θα ξεχάσω ούτε εκείνο το βράδυ στο Γκάζι, ούτε άλλες στιγμές, αλλά ούτε και τότε όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα που του έστειλα μήνυμα ότι μένουμε κοντά, και με κάλεσε αμέσως στο σπίτι του.
Η ώρα είναι 15:04 και είναι η ώρα να σταματήσω να γράφω για εκείνη, τότε ήταν άλλωστε που σταμάτησε και ο χρόνος.
ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ, Η ZACKIE ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ.
ΥΓ: Άσχετο, αλλά και σχετικό ταυτόχρονα, αλλά πριν από λίγο μου έστειλαν το βίντεο της κυρίας Μουτίδου στο YouTube. Kαταλαβαίνω ότι από τις 71 χιλιάδες προβολές βγάζει το παντεσπάνι της, αλλά καλά θα κάνει να ασχολείται με πράγματα που γνωρίζει γιατί η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας και με τέτοιου είδους βίντεο, πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που συμβουλεύει τους γoνείς στο τέλος.
Δεν είμαι gay, είμαι τρανς ως γνωστόν, αλλά σχεδόν ολόκληρος ο κοινωνικός μου κύκλος περιλαμβάνει gay άτομα. Σας πληροφορώ κυρία Μουτίδου μου, ότι δεν ισχύουν ούτε στο ελάχιστο όλα όσα λέτε. Ούτε το σεξ σκέφτονται όλη μέρα, ούτε τους str8 και αν δεν με πιστεύετε, ελάτε ένα βράδυ στο Γκάζι να δείτε ότι μεταξύ τους σχετίζονται και εκτός αυτού, πολλοί από αυτούς έχουν μακροχρόνιες σχέσεις, πολλές φορές και αρκετά καλύτερες από εκείνες των str8.
Έχουν δουλειές, αγωνίες, ανησυχίες και προβληματισμούς όπως όλοι οι υπόλοιποι. Δεν είναι οι ζωές τους ούτε ένα τεράστιο πάρτι, ούτε ένα τεράστιο κρεβάτι, και γάμους θέλουν γιατί τους δικαιούνται και στην τελική και ας παντρεύονται και ας χωρίζουν, εσάς τι σας μέλλει;
Βανέσα Βενέτη – Κοττίκα