Η ΑΕΚ ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες την επιστροφή του Σέρχιο Αραούχο αλλά και του Όγκνιεν Βράνιες, οι οποίοι καλούνται να την βοηθήσουν κατά τη νέα αγωνιστική σεζόν. Οι επιστροφές των δύο πρώην παικτών της Ένωσης γέμισε χαρά τους (περισσότερους) φιλάθλους (χωρίς να λείψουν οι γκρίνιες φυσικά), στους οποίους η ομάδα έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για μια καλύτερη χρονιά και –γιατί όχι;- κάποιον τίτλο.

Τι συμβαίνει όμως και η ΑΕΚ τρώει ξαναμασημένο φαγητό και δεν αναζητά κάτι νέο, φρέσκο και καλύτερο;

Η ΑΕΚ μοιάζει με απελπισμέν@ γκόμεν@ που επειδή δεν βρίσκει κάτι νέο και καλύτερο, γυρίζει στους πρώην ή μάλλον τους επιτρέπει να γυρίσουν πίσω εκείνοι. Η ΑΕΚ φαίνεται πώς έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στους πρώην, επιβεβαιώνοντάς μας πώς όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή και τις σχέσεις.

Όλοι μας, ενώ αναζητούμε μια νέα συγκίνηση, κάτι καινούριο και καλό, καλύτερο πάντως από το προηγούμενο, συχνά αποτυγχάνουμε. Δεν βρίσκουμε το τέλειο, αυτό που θα μας ικανοποιήσει και θα μας φέρει όλα αυτά που θέλουμε. Τι κάνουμε τότε; Πολλοί επιλέγουν το σίγουρο, το δοκιμασμένο, το ξαναζεσταμένο φαγητό, aka πρώην. Όπως κι αν τελείωσε η σχέση, αποφασίζουν να δώσουν άλλη μια ευκαιρία μπας και αλλάξει κάτι ή μήπως καταφέρουν και κερδίσουν κάτι περισσότερο.

Έτσι και η ΑΕΚ κατάφερε να αποκτήσει ξανά τον «Τσίνο», ικανοποιώντας το μεγάλο όνειρο πολλών φίλων της Ένωσης που τον περίμεναν χρόνια και τον υποδέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων. Ο Αραούχο, άλλωστε, ήταν από τους αγαπημένους παίκτες των κιτρινόμαυρων, ηγέτης στο γήπεδο, με πολλά γκολ που όλοι τον ήθελαν πίσω. Από την άλλη, ο Βράνιες μοιάζει πιο πολύ με τοξική σχέση ανάγκης. Όταν ήταν καλός, ήταν πολύ καλός, όταν ήταν κακός όμως, ήταν εφιάλτης για την ΑΕΚ με προβλήματα συμπεριφοράς εντός και εκτός γηπέδου. Αγαπούν να τον μισούν και μισούν να τον αγαπούν. Μπορεί να μην τον θέλουν αλλά «ήρθε πάλι πίσω σαν τον δολοφόνο».

Η ΑΕΚ φέτος ψάχνει σανίδα σωτηρίας σε δύο πρώην. Μπορεί να της βγει(και μακάρι), μπορεί και όχι. Μένει να φανεί στο γήπεδο.