Βανέσα Βενέτη – Κοττίκα
Όταν μιλάμε για ομοφοβία, τρανσφοβία ή αμφιφοβία, δεν μιλάμε για την “κυριολεκτική” έννοια του όρου “φόβος”. Ο ομοφοβικός, δεν φοβάται τα ομοφυλόφυλα άτομα. Ο τρανσφοβικός, δεν φοβάται τα τρανς άτομα, ούτε ο αμφιφοβικός τους αμφιφυλόφυλους ανθρώπους.
Το δεύτερο συνθετικό –φοβία, δεν αναφέρεται στον φόβο, αλλά στη προκατάληψη και στις κακοποιητικές συμπεριφορές που βιώνει ένας άνθρωπος εξ’ αιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού (ομοφυλόφυλος η αμφιφυλόφυλος) ή της ταυτότητας του φύλου του (τρανς άτομο) από κάποιους – φοβικούς.
Σε κάποιες συζητήσεις μου με cis str8 (cis = όχι τρανς, αυτό που πολλοί λένε εντελώς λάθος βιολογικό, πχ βιολογική γυναίκα) άτομα έχω ακούσει πολλές φορές τις αντιρρήσεις τους σχετικά με τη μη αναγκαιότητα αυτών των ξεχωριστών ημερών, για τη κοινότητα στην οποία ανήκω ως τρανς γυναίκα .
Δεν τους παρεξηγώ. Δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τι σημαίνει να σε διώχνουν οι δικοί σου από το σπίτι γιατί έχεις “αποκλίνει” από τη δική τους κανονικότητα, ούτε μπορεί να κατανοήσει κάποιος άλλος το να μη μπορείς να βρεις δουλειά η σπίτι να μείνεις, γιατί είσαι τρανς άτομο. Και ακόμα πιο σημαντικό, να έχεις παιδί και να σου το στερούν εξ’ αιτίας της ταυτότητας του φύλου σου.
Πως μπορεί να νιώθεις με το να μην αισθάνεσαι ασφαλής ποτέ και πουθενά, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου επιτεθεί κάποιος ομοφοβικός η τρανσφοβικός, χωρίς να τον έχεις ενοχλήσει (αυτός ήταν και ο λόγος που ασχολήθηκα εδώ και χρόνια με τα συστήματα αυτοάμυνας), ή να κινδυνεύεις στο σχολείο ή ακόμα και στη γαλακτοκομική σχολή που έχεις πάει για σπουδές…
Δυστυχώς δεν είναι λίγα τα παραδείγματα, που άνθρωποι έχουν δεχτεί επιθέσεις βίας γιατί πολύ απλά επέλεξαν να είναι ο εαυτός τους.
Δύο πολύ καλές μου φίλες δέχτηκαν βία σε διαφορετικά μέρη της επαρχίας χωρίς να έχουν ενοχλήσει στο παραμικρό και κινδύνεψε ακόμη και η ζωή τους, ενώ κι εγώ δέχτηκα παρόμοια επίθεση πριν από δύο χρόνια περίπου, αλλά οι γνώσεις μου στην αυτοάμυνα, με έκαναν να γλιτώσω με κάτι γρατσουνίες και μώλωπες.
Μια τρανς μαθήτρια κόντεψε να καεί ζωντανή από τους συμμαθητές της στην Αθήνα, και το χειρότερο όλων η περίπτωση της Ζackie, της δικής μας Zackie, η οποία δολοφονήθηκε εν ψυχρώ μέρα μεσημέρι, στο κέντρο της Αθήνας.
Πέρυσι σε παγκόσμιο επίπεδο έχασαν τη ζωή τους 331 τρανς άτομα με μοναδικό κίνητρο των δολοφονιών τη ταυτότητα του φύλου των θυμάτων, ένω μόλις τη περασμένη εβδομάδα διάβασα για μια περίπτωση στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού στο Πουέρτο Ρίκο, κάτα την οποία μια τρανς γυναίκα έχασε τη ζωή της, γιατί τόλμησε να χρησιμοποιήσει τις γυναικείες τουαλέτες στα McDonald`s.
Θα πει κάποιος: Οκ ρε συ Βανέσα, εντάξει όλα αυτά, αλλά το pride τι το θέλετε; Φεστιβάλ Υπερηφάνιας; Γιατί να δηλώνετε περήφανες και περήφανοι που είσαστε τρανς, ομοφυλόφυλοι, λεσβίες, αμφιφιλόφυλοι-ες-α, queer, intersex κλπ;
Φυσικά και υπάρχει. Υπάρχει ανάγκη να έχουμε κάποιες παγκόσμιες ημέρες, για να μας στο θυμίζουν; Και βέβαια ναι. Ας απάντησουμε λοιπόν και σε αυτό το ερώτημα…
Πρώτον, γιατί όσο κι αν προσπάθησαν να μας κάνουν να ντρεπόμαστε για ότι είμαστε και που ΔΕΝ επιλέξαμε, εμείς στεκόμαστε περήφανες, περήφανα και περήφανοι. Και δεύτερον γιατί έτσι θέλουμε στη τελική ρε φίλε, εσύ πως δηλώνεις κάθε μέρα περίφανος str8; Έτσι κι εμείς έχουμε τη μέρα που δηλώνουμε παντού περήφανες, και περήφανα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
Επίσης, θα ήθελα να τονίσω ότι ακρίβως εξ’ αιτίας όλων αυτών των τρανσφοβικών στερεοτύπων και αντιλήψεων που κυριαρχούν, τα ποσοστά αυτοκτονιών είναι τα ηψηλότερα στα τρανς άτομα, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα εκεί έξω..
Επίσης καλό θα είναι να γνωρίζουμε, ότι αν και την 17η Μαΐου του 1990 η ομοφυλοφιλία αποπαθολογιοποιήθηκε πλήρως, καθώς ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την αφαίρεσε από το “Διεθνές Στατιστικό Ταξινομικό Εγχειρίδιο Νόσων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας (ICD)”, η τρανς κατάσταση αποπαθολογιοποίηθηκε από τον ΠΟΥ μόλις τον Μάιο του 2019, με οτιδήποτε μπορεί να συνεπάγεται αυτό σχετικά με την αντιμετώπιση των τρανς ανθρώπων. Δε χρειάζεται καν να μπώ στη διαδικασία να μιλήσω για τις θεραπείες μεταστροφής των τρανς και των ομοφυλόφυλων ανθρώπων παλιότερα, μέχρι και με ακραίες μεθόδους όπως το ηλεκτροσόκ. ΄Ενας κοινωνικός μεσαίωνας χωρίς τελειωμό.
Κάπου εδώ θα πρέπει να τονίσω το ότι η ταυτότητα φύλου όπως και ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι εγγενής κατάσταση, γεννιέσαι – δεν γίνεσαι τρανς η ομοφυλόφυλο άτομο και σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται για κάποια επιλογή.
Επίσης τα αμφισεξουαλικά άτομα πρέπει να ξέρεις ότι δεν είναι μπερδεμένα. Δεν είναι ούτε 50% gay και 50% straight, αλλά 100% bisexual. Επίσης οι τρανς γυναίκες δεν είναι πρώην άντρες, ούτε οι τρανς άντρες, πρώην γυναίκες. Καλό θα είναι λοιπόν να ξέρουμε τα βασικά, αν θέλουμε να μιλάμε για βήματα κατά της ομοφοβίας, της τρανσφοβίας και της αμφιφοβίας.
Και κάτι τελευταίο, υπάρχουν και τα non binary τρανς άτομα τα όποια δεν ταυτίζονται με κάποιο από τα κυρίαρχα φύλα. Υπάρχουν και τα genderfluid, genderqueer, queer και γενικά το φάσμα είναι αρκετά μεγάλο για να αναλυθεί σε μια παράγραφο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αφού δεν σας ενοχλούν, μη τα ενοχλείτε και εσείς, είναι τόσο απλό.
Θα κλείσω το κείμενο μου με το εξής: Μεγαλύτερη “βλακεία” από το δεν είμαι τρανσφοβικός, έχω φίλες τρανς, η δεν είμαι ομοφοβικός, έχω φίλους gay δεν ύπαρχει. Αυτό από μόνο του είναι άκρως τρανσφοβικό και ομοφοβικό ως κουβέντα, και καλό θα είναι να το σκεφτεί κάποιος δυό και τρείς φορές πριν το ξεστομίσει.
Εύχομαι σύντομα λοιπόν να μη χρειάζεται καμία μέρα, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι η ομοφοβία, η τρανσφοβία και η αμφιφοβία θα έχουν εξαλειφθεί. Μέχρι τότε ξυπνήστε…
Βανέσα Βενέτη
