Μια ταινία τρόμου, με τίτλο A Folk Horror Tale αντικατέστησε το show για την κολεξιόν Artisanal 2021 του Maison Margiela. Στην ταινία, η οποία προβλήθηκε σε κινηματογράφο στο Champs Élysées, ο John Galliano αποφάσισε να παρουσιάσει τις δημιουργίες στη μεγάλη οθόνη.
«Από παιδί, και ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει κάτι που να με γοητεύει περισσότερο από το να είμαι έξω, στο φεγγαρόφωτο» λέει ο Galliano στα πρώτα πλάνα του «A Folk Horror Tale». Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία ενός καταραμένου χωριού στην ακροθαλασσιά: ένα μέρος με πλοία-φαντάσματα που τρίζουν, με δυσοίωνα φεγγάρια, κόκκινα σαν αίμα και αφιλόξενη φύση. «Κακόβουλες θάλασσες» καταπίνουν τη στεριά, όπου τοξικοί σπόροι ρημάζουν τα σπίτια και καταβροχθίζουν ανθρώπινη σάρκα. Σύμφωνα με τον οίκο, η διάρκειας 70 λεπτών ταινία τρόμου καταπιάνεται με τη «δύναμη του χρόνου και της φύσης», εξερευνώντας τα θέματα «ένστικτο, κοινότητα και μεταμόρφωση».
Το σενάριο έγραψε ο Galliano και τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο βραβευμένος Γάλλος σκηνοθέτης Olivier Dahan. «Είναι σουρεαλιστικό, κάτι μεταξύ ονείρου και εφιάλτη» είπε ο Dahan, μιλώντας στο AnOther. «Υπάρχουν τρία μέρη, όλα με τους ίδιους χαρακτήρες: το πρώτο λαμβάνει χώρα τον 18ο αιώνα, το δεύτερο περίπου 100 χρόνια μετά, και το τρίτο, σήμερα. Παρ’ όλα αυτά, η όλη αισθητική είναι ευρύτατα σουρεαλιστική και συμβολιστική ( https://www.youtube.com/watch?v=VwRdgdC5KyE&t=1s ). Χρειάζεται αποκρυπτογράφηση».
Οι νέες κρεασιόν είναι «υφασμένες» στην αφήγηση της ταινίας. Τα υφάσματα των ενδυμάτων φαίνονται ξεθωριασμένα, ταλαιπωρημένα από τον καιρό και «λευκασμένα από το σεληνόφως». Τα σχέδια χαρακτηρίζονται από εικαστικές αναφορές σε θρύλους του κύκλου του Αρθούρου, σε διαγενεακό φολκλόρ και αγγλοσαξωνικές λατρείες ( https://www.instagram.com/p/CREpF6ltQb0/?utm_source=ig_embed&utm_campaign=loading ).
«Αυτή η ταινία αντικαθιστά ένα show σε πασαρέλα, οπότε δεν είναι τόσο πολύ η αφήγηση μιας ιστορίας, πρέπει να μπορείς να βλέπεις την κολεξιόν, τις λεπτομέρειές της» διευκρινίζει ο Dahan. «Και εδώ είναι που έγκειται το μεγάλο πλεονέκτημα της ταινίας. Είναι σχεδόν σαν οι βασικοί χαρακτήρες να μην είναι οι ηθοποιοί αλλά τα ίδια τα ενδύματα».
