Brooklynettes
Κακά αγόρια. Δύο λέξεις, μια μεγάλη, πονεμένη ιστορία. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια επιστημονική εξήγηση, αλλά ας παραδεχτούμε ότι όλες οι γυναίκες έχουμε νιώσει έλξη για ένα «κακό αγόρι», έστω και μία φορά στη ζωή μας. Καλώς ήρθες λοιπόν στο κλαμπ!
Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ την έχω πατήσει πολλές φορές. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που μας ελκύει στα κακά αγόρια; Είναι το μυστήριο που αποπνέουν; Το διαφορετικό από εμάς; Ή μήπως η ελπίδα ότι θα γίνει κάποια στιγμή καλό παιδί και θα ζήσουμε μαζί happily ever after;
Αυτά τα μελαγχολικά, λιγομίλητα αγόρια, που στο μυαλό μας φέρνουν σε Μάρλον Μπράντο ή Τζέιμς Ντιν, με σέξι βλέμμα και πονηρό χαμόγελο (εντάξει, σταματάω!), μας ιντριγκάρουν. Κακά αγόρια όμως δεν είναι μόνο οι μπρουτάλ τύποι Old Hollywood style, αλλά και αυτοί που δεν μας δίνουν αυτό που θέλουμε, μια νορμάλ, ωραία σχέση.
Η σχέση μαζί τους δεν είναι ποτέ βαρετή, αντίθετα, μοιάζει με rollercoaster. Έχει ένταση, πάθος και πολλά σκαμπανεβάσματα. Καλά όλα αυτά, αλλά κάπου θες και μια ασφάλεια και μια ηρεμία. Να αράξεις, ρε παιδί μου.
Γιατί μένεις τότε με ένα κακό αγόρι όταν αυτό που θες είναι ένα καλό παιδί (χωρίς την πάστα); Πολλές γυναίκες έχουν αυτό που ονομάζουμε «Σύνδρομο της Μητέρας Τερέζας».
Για κάποιον λόγο ελπίζουμε ότι το κακό αγόρι θα γίνει καλό για εμάς, γιατί μας θέλει τόσο ώστε να αλλάξει και να μας προσφέρει τον ουρανό με τ’ άστρα. Σαν να μην έφτανε αυτό, θέλουμε να είμαστε εμείς αυτή που θα τον «καταφέρει» να γίνει καλό παιδί, να αλλάξει μόνο για εμάς γιατί μας ερωτεύτηκε σφόδρα.
Μη φας, έχουμε γλαρόσουπα! Καλώς ή κακώς, αυτό συμβαίνει σπάνια αν όχι ποτέ. Ένα κακό αγόρι μπορεί να σε ερωτευτεί αλλά δεν θα αλλάξει κιόλας. Είναι αυτός που είναι. Και καλά κάνει. Αν αλλάξει κάτι στη ζωή του, θα είναι επειδή ο ίδιος το αποφάσισε. Στην τελική, όταν τον γνώρισες ή όταν άρχισες να έχεις συναισθήματα γι’ αυτόν, ήταν έτσι ακριβώς. Και αυτό σε τράβηξε.
Δεν ξέρω για ποιον λόγο θέλουμε να αλλάξουμε τον άλλο και να τον φέρουμε πιο κοντά στα νερά μας και στα δικά μας θέλω. Εκτός από το γεγονός ότι θα αποτύχουμε παταγωδώς, είναι και πολύ εγωιστικό. Αν δεν μας κάνει ο χαρακτήρας κάποιου, απλώς πρέπει να φύγουμε και να βρούμε κάποιον πιο συμβατό με εμάς.
Η προσπάθεια να «σώσουμε» κάποιον από τον στραβό τον δρόμο και να τον φέρουμε στην φωτεινή πλευρά, είναι μάταιη και ενίοτε ψυχοφθόρα για εμάς τους ίδιους. Αν εκείνος σε θέλει τόσο ώστε να αλλάξει, άστον να το κάνει από μόνος του. Όποιος θέλει, κάνει, που λέει και μια σοφή φίλη.
Μην το παίζεις «Μητέρα Τερέζα» για κανέναν εκεί έξω. Πάνω από όλα είναι η δική σου ψυχική υγεία και ευτυχία.
Αν αντέχεις να είσαι με ένα κακό παιδί, καλώς. Αν όχι, ψάξε τον πρίγκιπΑ σου σε ένα άλλο παραμύθι.
Κωνσταντίνα Βουλγαρέλη
