Μήπως πιάνετε τον εαυτό σας να εργάζεται τόσο πολύ που να μην έχει το κουράγιο, τη δύναμη και τη διάθεση να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο μετά τη δουλειά σας; Αν ναι, τότε είναι πολύ πιθανόν αυτό το άρθρο να σας ενδιαφέρει αφού μιλά για το σύνδρομο του “Burn Out” ή αλλιώς της εργασιακής εξουθένωσης στα ελληνικά, ένα πρόβλημα με το οποίο ασχολήθηκε πρώτος ο  ψυχολόγος Herbert Freudenberger το 1974 και έκτοτε οι έρευνες συνεχίστηκαν μέχρι που σήμερα, 45 χρόνια μετά, να θεωρείται και επίσημα πλέον ψυχική διαταραχή η οποία μαστίζει ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων της σύγχρονης κοινωνίας οι οποίοι πραγματικά “καίγονται” από την ίδια τους τη δουλειά.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε ένα εγχειρίδιο το οποίο ουσιαστικά αποτελεί την ιατρική διάγνωση η οποία καθοδηγεί τους γιατρούς ώστε να διαγνώσουν την πάθηση στον ασθενή η οποία περιγράφεται ως το αίσθημα του υπερβολικού άγχους το οποίο προκαλείται από την υπερβολική δουλειά. Παράλληλα ο ασθενής που έχει υποστεί εργασιακή εξουθένωση παρουσιάζει και διάφορα ψυχοσωματικά προβλήματα ενώ μπορεί να έρθει αντιμέτωπος και με διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα τα οποία εμφανίζονται ακριβώς γι αυτό το λόγο, επειδή δηλαδή ο οργανισμός του είναι καταπονημένος σε τέτοιο βαθμό που έχει γίνει γενικότερα ευάλωτος και ευπαθής.

Σύμφωνα λοιπόν με το επίσημο εγχειρίδιο του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, οι γιατροί μπορούν να διαγνώσουν το σύνδρομο του burnout αν εντοπίσουν τα ακόλουθα τρία συμπτώματα:

1. Αν ο ασθενής αισθάνεται εξόντωση και εξάντληση ενώ δεν διαθέτει ενέργεια όχι μόνο για να εργαστεί αλλά και για να κάνει οτιδήποτε άλλο μετά τη δουλειά του. Τα άτομα που έχουν υποστεί “Βurn Out” θα σας φανεί περίεργο, αλλά δεν αντέχουν ούτε να κάνουν κάτι για να διασκεδάσουν. Δεν έχουν τις ψυχικές ούτε τις σωματικές δυνάμεις.

2. Το άτομο έχει αυξημένη πνευματική αποστασιοποίηση από τη δουλειά του και βιώνει συναισθήματα αρνητισμού και κυνισμού σχετικά με το επάγγελμά του. Δηλαδή, απαξιώνει πλέον την εργασία του, τον εαυτό του και το πόσο καλά κάνει τη δουλειά του αφού δεν τον ενδιαφέρει ουσιαστικά πλέον το αντικείμενο-αιτία της πάθησής του.

3.Διαπιστώνεται μειωμένη εργασιακή αποτελεσματικότητα ή απόδοση. Ως φυσικό επακόλουθο όλης αυτής της κούρασης και της ταυτόχρονης απαξίωσης, η απόδοση του εργαζομένου μειώνεται δραματικά, αφού ούτε το σώμα του αλλά ούτε και το μυαλό του δεν τον βοηθούν να ανταποκριθεί στις τεράστιες προσδοκίες της δουλειάς του.

Έλενα Φάκου