Εάν είσαι μανούλα που κράζει τις άλλες μανούλες στο Facebook (και όχι μόνο) γιατί είδες το παιδί της πρώτης να κρατάει κινητό, εάν είσαι μανούλα που έστω και για μία φορά έχεις στραβοκοιτάξει έναν άγνωστο γονιό στο διπλανό τραπέζι στη ταβέρνα που καταβροχθίζεις παϊδάκια επειδή έχει επιτρέψει στο παιδί του να πάρει το κινητό στα χέρια του, εάν είσαι τέλος μανούλα που έστω για μία φορά έχεις συμπεριφερθεί ανάγωγα ειδικά στα social που δεν βλέπουμε την μούρη σου, επειδή μια άλλη μανούλα τόλμησε να ομολογήσει ότι το παιδί της τρώει γαριδάκια ενώ εσύ δίνεις στο παιδί σου μόνο γάλα από παρθένα καμήλα (Cyberbullying ονομάζεται αυτό για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους)… τότε αυτό το άρθρο ΔΕΝ είναι για σένα. Φύγε όπως ήρθες!

Καμιά άλλη μάνα μέσα σε αυτή την πλάση δεν ξέρει τι προσπάθειες, τι αγώνα, τι αγωνίες κουβαλά το κουφάρι σου για το πως μεγαλώνεις το παιδί σου. Μόνο εσύ. Και μόνο εσύ έχεις δικαίωμα να εκφέρεις άποψη. Σιχαίνομαι τις “τέλειες” μανούλες-και έχω συναντήσει πολλές-που τα κάνουν όλα “τέλεια” και θα βρουν κάτι απλό, αγαθό, ανθρώπινο “λάθος” σου για να σου πουν την χυδαία ατάκα τους. Μην ψαρώνεις. Είναι εκείνες οι γυναίκες με τα μεγαλύτερα πάθη, τις μεγαλύτερες απαισιοδοξίες, που ζουν μια πολύ μίζερη ζωή, που κρέμονται πάνω από το παιδί τους χωρίς να του δίνουν καν χώρο για αναπνοή για να πιστέψουν πως κάτι κάνουν σωστά. Δεν υπάρχει μάνα που να μην σκέφτεται την σωστή διατροφή του παιδιού της, την καλύτερη εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση. Καμία (το απόλυτο είναι γιατί έτσι θέλω να πιστεύω)

Έχω μπει ουκ ολίγες φορές σε αυτές τις ανόητες, ανώφελες, ανούσιες που καταντούν χυδαίες συζητήσεις, στο fb κυρίως, περί μητρότητας και ανακαλύπτω με τεράστια λύπη μου πως οι “τέλειες” μανούλες είναι πολλές. Ωστόσο, δεν θα πάμε και στο άλλο άκρο, που πλέον υπάρχει σε πολύ λιγότερο ποσοστό, της πλήρους αδιαφορίας και αδράνειας. Οι σημερινές γυναίκες που επιλέγουν να γίνουν μάνες, έχουν φίλτρο ενσυναίσθησης και προσπαθούν πολύ πιο εποικοδομητικά και ουσιαστικά στο μεγάλωμα των παιδιών τους.

Αφήνω στην άκρη το θέμα διατροφής και πάω στο κινητό. Και ειδικότερα στη “όσια” πλατφόρμα του Youtube Kids.

Σενάριο 1. Είσαι έξω, έχεις πάει βόλτα με το παιδί, παιδική χαρά, μετά με το ποδήλατο γύρω γύρω, τραγουδάτε, γελάτε. Η ώρα περνά και έρχεται η στιγμή να μπείτε στο αυτοκίνητο να επιστρέψετε σπίτι. Το παιδί αλλάζει εντελώς συμπεριφορά. Δεν έχει κάνει κακάκια, δεν διψάει, δεν πεινάει. Τα έχεις τσεκάρει όλα. Κλαίει και ουρλιάζει ασταμάτητα. Οδηγάς και πρέπει να έχεις τη προσοχή σου στο τιμόνι. Βάζεις μουσική. Τίποτα. Τραγουδάς το αγαπημένο του τραγούδι. Τίποτα. Το παιδί πίσω σπαράζει. Δίνεις YouTube Kids. Το ζήτημα έχει τελειώσει.

Σενάριο 2. Είσαι ταβέρνα (και μιλάει μια μάνα που το παιδί της κάθεται για πολλή ώρα στο καρεκλάκι και τρώει). Το παιδί, ειδικά τα πιο μικρής ηλικίας που δεν μπορείς και εύκολα να κάνεις και μια κουβέντα, τελειώνουν το φαγητό τους γρήγορα και φυσικά θέλουν να κατέβουν από το καρεκλάκι τους. Τριγυρνάει στα τραπέζια. Το μαζεύεις, δεν μπορεί να ενοχλεί τους καθήμενους. Βγάζεις από την τσαντούλα του το μικρό μπλοκ με λίγους μαρκαδόρους. Ασχολείται για 5 λεπτά. Τα πετάει. Φωνάζει, κλαίει. Θέλει να κατέβει. Τρέχει προς το δρόμο, τρέχεις το προλαβαίνεις. Ξανακάθεται στο καρεκλάκι του. Κάνεις τον κλόουν. Γελάει για λίγο. Στο μεταξύ δεν έχεις φάει μπουκιά. Δεν έχεις πει κουβέντα με τον άντρα σου. Δίνεις YouTube Kids. Το ζήτημα έχει τελειώσει.

Σενάριο 3. Θες να κάνεις μια λάντζα. Το απλό σενάριο. Για να κάνεις την λάντζα έχεις μετακομίσει όλο το παιδικό δωμάτιο στη κουζίνα για να ασχοληθεί με τα παιχνίδια του. Είναι αυτά τα 10 λεπτά που δεν του δίνεις την απόλυτη προσοχή και εκείνο δεν έχει παρέα. Δεν θέλει ούτε να σε βοηθήσει (το κάνουμε πολλές φορές με την κόρη μου), ούτε να ζωγραφίσει, ούτε να παίξει με τα lego, ούτε με τις κούκλες, γενικά είναι η στιγμή που δεν θέλει τίποτα απολύτως. Κρέμεται από το παντελόνι σου, η πιτζάμα σου έχει φτάσει στα γόνατα και εσύ προσπαθείς να πλύνεις τα δύο πιάτα που έχουν μείνει εκεί από προχθές γιατί όλες τις υπόλοιπες ώρες ή ήσουν δουλειά ή ασχολιόσουν με το παιδί σου. Δίνεις YouTube Kids. Το ζήτημα έχει τελειώσει.

Ωωωωωω λατρεμένο μου YouTube Kids! Αν δεν είχα εσένα θα είχα τρακάρει, δεν θα είχα φάει και θα είχα πιάσει σκουλήκια στο σπίτι μου.

Η τεχνολογία είναι το παρόν και το μέλλον και τα παιδιά θα έχουν πρόσβαση σε αυτή γιατί ο κόσμος αλλάζει. Το πως θα χρησιμοποιήσεις την τεχνολογία υπέρ σου είναι καθαρά ζήτημα δικό σου. Το να βάζεις όρια είναι πάλι ζήτημα δικό σου. Το να δαιμονοποιείς ότι έχει να κάνει με την τεχνολογία και να γεμίζεις με ενοχές και τα δικά σου κύτταρα αλλά και του παιδιού σου, θα σου φέρει αργότερα πολύ χειρότερα αποτελέσματα από αυτά που περιμένεις.

Και να σου πω κάτι στην τελική; Θες να κάτσεις για ένα τέταρτο, για ένα γ@$%νο τέταρτο στην πολυθρόνα του σπιτιού σου και να κοιτάζεις το ταβάνι και ναι…δίνεις στο παιδί σου κινητό να δει YouTube Kids γιατί και εκείνο όπως εσύ θέλει να παρακολουθήσει κάτι χαρούμενο, για την ηλικία του μίκι μάου (που το λεγε και ο παππούλης μου). Έχεις κάθε δικαίωμα και αλήθεια δεν χάλασε και ο κόσμος. Είσαι μια υπέροχη μανούλα, που προσπαθεί κάθε μέρα για όλους.

Και να σου πω και κάτι τελευταίο; Είναι πολύ βαρετή η”τελειότητα”. Μην ψαρώνεις.

Κωνσταντίνα Πανούση

*Ακολουθήστε το brooklyne.gr στο Google News για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα μας άρθρα!