Τον τελευταίο χρόνο, όλο και πιο συχνά, στρέφουμε το βλέμμα στην γείτονα. Δυστυχώς , αφορμή αποτέλεσε το τραγικό χτύπημα της πανδημίας που μας έκανε να στέλνουμε συνεχή μηνύματα αλληλεγγύης και να παρακολουθούμε με αγωνία τις εξελίξεις. Στη συνέχεια, η νίκη τους στην Eurovision και το ανανεωτικό τους στυλ, σε έναν διαγωνισμό κατά πολύ κιτς. Φυσικά αποκορύφωμα αποτέλεσε ο χθεσινός τους θρίαμβο στο EURO.
Τι έχει πια αυτή η Ιταλία και μας τραβάει σαν μαγνήτης; Tι έχει που δεν έχουμε εμείς;
Kαταρχάς, τους Ιταλούς! Ναι, ναι αυτούς τους άντρες που καταφέρνουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να σε κάνουν να νιώσεις ξεχωριστή και μοναδική. Κι αν έχετε συνηθίσει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα από τους Έλληνες και νομίζετε ότι δεν θα την πατήσετε εύκολα, πλανάστε πλάνην οικτράν. Οι Ιταλοί δεν είναι μόνο λόγια. Είναι πράξεις, είναι κινήσεις, είναι βλέμματα. Ου μπλέξεις! Τώρα, μεταξύ μας, αν θέλεις μπλέξε αλλά μην πεις ότι δεν σε προειδοποίησα. Παθούσα δις, εύκολα θα πήγαινα για τρίτη και φαρμακερή. Είναι σαν εθισμός, μην κάνεις την αρχή αν δεν το ελέγχεις. (Έτσι την πατήσαμε πολλές και με το τσιγάρο).
Δεύτερον, την φινέτσα. Όχι, όχι δεν μιλάω για την μόδα, τις ακριβές μάρκες, τις επιδείξεις μόδας , τους διάσημους σχεδιαστές. Αναφέρομαι σε κάτι άλλο το οποίο είμαι πλέον πεπεισμένη ότι είναι γραμμένο στο dna τους. Οι άνθρωποι γεννιούνται με αίσθηση του στυλ. Τέλος. Δεν έχει να κάνει με την οικονομική τους κατάσταση. Υπάρχει ένα κέντρο στον εγκέφαλο (οκ δεν έχω επιστημονικές έρευνες για να το αποδείξω-θα πρέπει να με εμπιστευτείτε) που συνδυάζει σε χρόνο dt χρώματα, υφάσματα, παπούτσια . Δεν πα να είναι 6 το πρωί και βγαίνουν να πάρουν τον πρωινό τους καφέ ή 2 τα ξημερώματα μετά από ξενύχτι, λίγο πριν πέσουν στο κρεβάτι. Θα φορέσουν κάτι αισθητικά άρτιο. Στην αρχή το μπέρδευα με ναρκισσισμό, μετά κατάλαβα ότι είναι στην φύση τους. Και το θαυμάζω και το ζηλεύω.
Τρίτον, την μουσική (περιμένατε το φαγητό ε; …). Aααχ αυτή η γλώσσα που σε συνδυασμό με υπέροχες μελωδίες φτιάχνει αριστουργήματα. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί όλες οι όπερες είναι στα Ιταλικά; Oι άνθρωποι επεμβαίνουν σε γραμματικούς κανόνες για να κάνουν την γλώσσα τους πιο εύηχη. Είναι καλλιτέχνες άμα τη γενέσει. (Δεν θα προδώσω έλληνες καλλιτέχνες που έχουν «κλέψει» μελωδίες για τραγούδια που έγιναν τεράστιες επιτυχίες στην χώρα μας. Σας προκαλώ να το ψάξετε. Ούτε φαντάζεστε!)
Τέταρτον, την κουλτούρα του φαγητού. Προσέξτε δεν είπα το φαγητό, είπα την κουλτούρα του φαγητού! Κατά το ελληνικό «Όταν εκείνοι έτρωγαν βελανίδια, εμείς…), θα αντιπαραθέσω το «Όταν εκείνοι έτρωγαν το panino αριστούργημα, εμείς χλαπακιάζαμε ένα κιλό παϊδάκια στην Βάρη». Α! και μην αναρωτιέστε γιατί αν και με τόσο ζυμαρικό, παραμένουν στυλάκια. Είναι απλό. Δεν τρώνε μία κατσαρόλα μακαρόνια στην καθισιά τους με 500 συστατικά, αλλά μία μακαρονάδα 80γρμ με λίγα και εκλεκτά συστατικά. Και σε συγκεκριμένες ώρες. Αν αφήσεις Ιταλό νηστικό μετά τις 2 μ.μ. το μεσημέρι, σε κοιτάει σαν να είσαι από άλλον πλανήτη! Και το δείπνο είναι ιερό. Μεταξύ 20.30 και 21.30 δειπνούν. Κανείς δεν τηλεφωνεί εκείνες τις ώρες σε κανέναν. Φαντάζεστε κάτι τέτοιο να συμβαίνει εδώ;
Πέμπτον, την ευγένεια! Ναι, ναι ξέρω κι είναι κι εκείνοι γεμάτοι πάθος και εκφράζουν εύκολα συναισθήματα από θυμό μέχρι έρωτα. ΟΜΩΣ! Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς θα σου χαμογελάσουν και θα είναι ευγενικοί. Από το καφέ της γειτονιάς, το μαγαζί με ρούχα μέχρι το σούπερμαρκετ. Γελαστοί και ευγενικοί! Κι αυτοί έχουν προβλήματα, ξέρετε αλλά έχουν μάλλον την ψυχική ωριμότητα να μην τα πετάνε στα μούτρα αγνώστων.
Για το ένα “Una razza una faccia” θα επανέλθω σε επόμενο άρθρο. Πόσο μύθος και πόσο αλήθεια είναι τελικά ;
Όπως και να’χει Viva Bella Italia! Ti vogliamo bene!
Δέσποινα Γεωργοσοπούλου
*Ακολουθήστε το brooklyne.gr στο Google News για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα μας άρθρα!
