Είδαμε τα πρώτα επεισόδια της νέας σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη, ένας ύμνος στο σεβασμό στο διαφορετικό και μπορούμε να του πούμε ότι είναι τιμή μας που αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με εκείνον.

Είμαι σίγουρη ότι πολλά άρθρα έχουν γραφτεί για τον Γιώργο που έχουν παρόμοιο τίτλο και πριν γράψει τις «Σέρρες». Ο δημόσιος λόγος του ήταν πάντα ένα γλυκό τραγούδι στα αυτιά μας, ένα δυνατό χαστούκι στους απανταχού ρατσιτσές, ομοφοβικούς, μισάνθρωπους.

Όμως τώρα Γιώργο ξεπέρασες κάθε προσδοκία και σου οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που υπάρχεις ανάμεσά μας, σε έναν κόσμο τόσο σκοτεινό, με τόσο μίσος, και φωτίζεις με τις σκέψεις σου και τη γραφίδα σου τον δρόμο μας.  

Από όλες τις σειρές του Καπουτζίδη, μέχρι σήμερα αγαπημένη μου ήταν οι «Σαββατογεννημένες». Το ντεμπούτο του Γιώργου για μένα ήταν μοναδικό και το απόλαυσα ακόμα περισσότερο και από το «Παρά Πέντε» που για πολλούς είναι η πιο πετυχημένη του σειρά. Αργότερα ακολούθησε η σειρά «Εθνική Ελλάδος» που ήταν μια γροθιά στο στομάχι καθώς έθιγε το θέμα της πατριαρχίας.

Και μετά ήρθαν οι «Σέρρες» και καμαρώνω λίγο παραπάνω για αυτό καθότι Σερραία. Λίγο για τα σοκάκια που αναγνωρίζω, λίγο για το 1^ο Λύκειο Σερρών που στο πρώτο επεισόδιο διακρίνεται στο φόντο, λίγο για την πλατεία Ελευθερίας που παίξαμε ατελείωτα ως παιδιά. Γιατί μπορεί όπως λέει ο υπέροχος Πάνος Νάτσης στη σειρά «Οι Σέρρες να μην είναι Ιθάκη» όμως κατά βάθος αυτό ακριβώς εννοεί, ότι «Σέρρες» είναι το πατρικό του καθένα μας, το καταφύγιό μας όταν τα πράγματα γίνουν δύσκολα ή δεν πάνε καλά, μια ζεστή αγκαλιά που πάντοτε είναι εκεί να μας περιμένει.

Μια σειρά που ίσως ο Γιώργος περίμενε αρκετό καιρό να κάνει, ίσως να ωριμάσει η κοινωνία, ίσως να είναι έτοιμος και ο ίδιος για να της δώσει ακριβώς τη μορφή που ήθελε. Μια σειρά που με τον πιο γλυκόπικρο τρόπο μπορεί να σου δείξει πόσο ηλίθιο είναι να μισείς κάποιον γιατί έχει διαφορετική σεξουαλική προτίμηση. Μια σειρά για την ανιδιοτελή αγάπη του γιου προς τον πατέρα και του πατέρα στον γιο. 

Και όλα αυτά δοσμένα με το υπέροχο χιούμορ του επηρεασμένο από τις σύγχρονες τάσεις, τα μεγάλα ψέματα των social media, την τρασίλα πολλών ελληνικών εκπομπών και ανθρώπων της σόουμπιζ. Ο Γιώργος είναι εκεί μέσα σε κάθε παλμό της κοινωνικής μας ζωής για να καυτηριάσει το σημερινό επιφανειακό και κενό lifestyle μας.

Με προβλημάτισε το γεγονός ότι η σειρά δεν παίζει στο ελεύθερο πρόγραμμα του Αντέννα. Ειδικά όταν στο ελεύθερο πρόγραμμα βλέπουμε το Super Mommy του Σεφερλή. Εύχομαι μόνο να μην ήταν ο φόβος του σταθμού για το πώς θα το εκλάμβανε το τηλεοπτικό κοινό, εύχομαι να είναι απλώς ένα κόλπο του μάρκετινγκ για να προωθηθεί η νέα συνδρομητική πλατφόρμα του καναλιού. Γιατί σειρές όπως οι «Σέρρες», όπως οι «Άγριες Μέλισσες» πρέπει να είναι ελεύθερες και προσβάσιμες για όλον τον κόσμο, σαν ένα καθαρό νερό που ξεδιψά μυαλό και ψυχή.

Το κείμενο αφιερώνεται στην μνήμη του υπέροχου Πάνου Νάτση, που φώτισε με την ερμηνεία του στη σειρά κάθε είδους σκοτάδι, και έφυγε τόσο άδικα και τόσο νωρίς από κοντά μας. 

Δώρα Τσαμπάζη