H θεά Ντένυ Μαρκόρα στη σειρά “Δύο ξένοι” κάποτε είπε πως “Η μνήμη του Έλληνα διαρκεί όσο θέλουν τα δελτία των 8:30” και δυστυχώς παραμένει ακόμη θλιβερά επίκαιρη.

Δεν ξέρω αν αυτό είναι ακριβώς που θέλουν τα δελτία να πετύχουν, αν υπάρχει κάποιου είδους ομερτά, ή αν δεν υπάρχει κάποιο νεότερο στην υπόθεση, αλλά η τελευταία φορά που εγώ άκουσα το όνομα Λιγνάδης ήταν για έναν άσχετο και χαζό λόγο όταν την ημέρα του Πάσχα, δεν επετράπη στον αδελφό του να περάσει το μπλόκο της αστυνομίας στην Ελευσίνα (λόγω της απαγόρευσης μετακινήσεων από νομό σε νομό που τότε  ήταν σε ισχύ), και έκτοτε δεν άκουσα τίποτα ξανά.

H υπόθεση που συγκλόνισε εξαφανίστηκε ξαφνικά λες και ανοίξαμε τις μπαλκονόπορτες, έκανε ρεύμα και η πληροφόρηση χάθηκε στον αέρα. 

Σίγουρα τα νέα τρέχουν καθημερινά και είναι συγκλονιστικά, σίγουρα η ζωή περνά από πάνω μας και δε μας δίνει λογαριασμό, αλλά σε κάποια πράγματα καταλαβαίνουμε πόσο εύκολη είναι η διαμόρφωση που μας κάνει εκείνο το κουτάκι (δίσκος σερβιρίσματος πλέον γιατί πήρε το σχήμα που του άξιζε) και φυσικά μιλάμε για την αγαπημένη μας αθάνατη ελληνική τηλεόραση.

Εμείς εδώ στο Punked βέβαια, τυχαίνει να είμαστε ανήσυχα πνεύματα και να μας απασχολούν λιγάκι παραπάνω αυτά, ειδικά όταν υπάρχουν τόσο βαρύτατες κατηγορίες όπως για βιασμό.

Εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός ότι η ατάκα του συνηγόρου του περί επαγγελματιών ομοφυλόφιλων δημιούργησε τεράστιο ντόρο και μετά από όλη αυτή την φασαρία, ξαφνικά άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.

Καταλαβαίνω βέβαια ότι το σκάνδαλο με το #metoo, έχει καινούργιους πρωταγωνιστές, όπως πχ με τον Φιλιππίδη, αλλά καλό θα είναι να μαθαίνουμε πού και πού τι γίνεται και με τους άλλους, όλους τους άλλους.

Το συγκεκριμένο σκάνδαλο, είναι τεράστιο για να το θυμόμαστε μόνο όταν θέλουν οι διευθυντές ειδήσεων των 8:30.

Δε πειράζει που το ξεχνάνε αυτοί, το θυμούνται τα θύματα, και το θυμόμαστε όλοι εμείς που θα σταθούμε δίπλα τους μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Χρύσα Αντωνιάδη