Mαθήματα ταπεινότητας και ενσυναίσθησης προσφέρουν τις τελευταίες μέρες οι αθλητές μας από το Τόκιο. Αποκορύφωμα, οι ανατριχιαστικά ευαίσθητες δηλώσεις του αρχηγού της Εθνικής Ομάδας Πόλο, μετά την πρόκρισή της στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αυτός ο αξιοθαύμαστος νέος, ο Γιάννης Φουντούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων:

“…Όλοι έχουμε επηρεαστεί από αυτά που γίνονται στην Ελλάδα με τις φωτιές και τον πόνο που έχουν προκαλέσει. Δεν μπορώ να αφιερώσω την εμφάνιση, δεν νομίζω ότι μια νίκη μπορεί να απαλύνει τον πόνο για τις ανθρώπινες ζωές ή τις περιουσίες που χάνονται. Ελπίζω να περιοριστούν όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και να μην κινδυνεύσει άνθρωπος, ζώο ή η φύση περισσότερο..”

Για αυτά τα νέα παιδιά οφείλουμε να είμαστε περήφανοι. Είναι ακριβώς αυτή η νέα γενιά Ελλήνων που ευχόμαστε να λειτουργήσει ως πρότυπο για τις επερχόμενες γενιές. Μία γενιά που με μεγαλείο ψυχής, βάζει σε δεύτερη μοίρα τους απίστευτους κόπους ετών, τις απαρνήσεις, τις ματαιώσεις, τις θυσίες και στέκεται με «σκυμμένο το κεφάλι» μπροστά στον πόνο των συμπατριωτών  της. Κανένας εγωισμός, καμία έπαρση, μόνο ταπεινότητα και ενσυναίσθηση.

Μέσα στο ζοφερό κλίμα των τελευταίων ημερών, αθλητές-άνθρωποι όπως ο Γιάννης μας δίνουν κουράγιο. Μας δείχνουν τον δρόμο προς την αισιοδοξία, προς το φως. Μετάλλιο ή όχι, την παραμικρή σημασία έχει.

Οι Γιάννηδες της Ελλάδας (Φουντούλης ή Αντεκονκούμπο) μας προσφέρουν απλόχερα μία μοναδική ευκαιρία. Την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Μας δείχνουν ότι άξιος άνθρωπος δεν σημαίνει πετυχημένος αθλητής. Επιτυχημένος άνθρωπος δεν σημαίνει φιλόδοξος άνθρωπος. Δεν μετριέται η επιτυχία με μετάλλια ή λεφτά, μας λένε με τον πιο αθώο και ειλικρινή τρόπο. Ο άνθρωπος οφείλει να στέκεται ψηλότερα από τα εφήμερα. Αυτό που μένει είναι η αλληλεγγύη και η ικανότητα να συναισθάνεσαι. Μετάλλιο στην καρδιά μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Δέσποινα Γεωργοσοπούλου