Κάθε φορά που ακούμε για μια γυναικοκτονία ή ένα βιασμό, ξεπηδούν από τις τρύπες τους οι «ξεπλένηδες» της πράξης. Οι υποστηριστές του θύτη και όχι του θύματος.
Επιτρέψτε μου να δανειστώ τη γελοία εξήγηση που δίνουν κάποιοι στον όρο γυναικοκτονία, λέγοντας «δεν είναι γυναικοκτονία, είναι ανθρωποκτονία» και να την παραφράσω για να προσπαθήσω να καταλάβω τι έχουν στο μυαλό τους οι υποστηρικτές ενός βιασμού. Rape apologists λοιπόν, είναι όσοι υποστηρίζουν τους βιαστές παρότι γνωρίζουν το έγκλημα που έχουν διαπράξει ή αυτοί που μετατρέπουν τον θύτη σε θύμα, κατηγορώντας το αληθινό θύμα, για τα ρούχα που φορούσε ή για την συμπεριφορά που επέδειξε.
Και έτσι καταλήγω στον υπέροχο τίτλο του κειμένου μου, που μόλις διαβάσετε. Ε ναι λοιπόν, δεν είναι rape apologists, είναι σκ@τάνθρωποι! Και δεν χρειάζεται να ψάξω ή να κάνω ενδελεχή έρευνα για να μάθω τι έχουν στο κεφάλι τους, η απάντηση είναι: Σκ@τά. Και δεν χρησιμοποιώ την όμορφη και comme il faut λέξη «κόπρανα» ή το χαριτωμένο «κακά» γιατί δεν είναι ούτε σωστοί ούτε χαριτωμένοι. Μόνο το σκατά τους αξίζει και ίσως και χειρότερο.
Η πρόσφατη σύλληψη του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, έφερε ξανά στην επιφάνεια το απέραντο σκοτάδι και το βαθύ μίσος που υπάρχει βαθιά μέσα στην κοινωνία μας. Μετά από το κίνημα #metoo θα περίμενε κανείς, ότι θα είχε αλλάξει κάτι, όχι με τεράστια πρόοδο προφανώς, αφού η κοινωνία αλλάζει αργά και σταδιακά, αλλά θα είχε γίνει μια αλλαγή. Έστω στο κομμάτι της εκδήλωσης τέτοιων απόψεων. Δηλαδή τουλάχιστον κάποιος να μπορούσε να καταλάβει ότι άλλαξαν οι καιροί και το να εκφραστούν εκδηλώσεις αγάπης και στήριξης σε μια πράξη βιασμού, θα προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις και επιθέσεις επί προσωπικού ειδικά στα social media, οπότε καλύτερα να σκεφτεί να κρατήσει την αποψούλα του για τον σκατένιο εαυτό του. Αλλά όχι. Αφού ακόμα «σκέφτεται» θέλει και να μιλήσει. Διότι έτσι είναι ο σωστός σκατένιος βλάκας. Τα λέει κιόλας. Γιατί μόνο ένας έξυπνος φιλτράρει ξανά και ξανά τι θα πει και πώς θα θέσει μία γνώμη.
Δεν θα καθίσω να ασχοληθώ με το πόσο ανόητος είναι κάποιος που για χάρη μιας ομάδας στηρίζει έναν βιαστή. Η βλακεία εδώ τερματίζει το κοντέρ και μόνο το στόμα μου θα λερώνω.
Αλλά όχι, δεν ήρθε ξανά στην επιφάνεια ένα πρόβλημα. Είμαι λάθος. Το πρόβλημα είναι εδώ και είναι πολύ καιρό. Και αντί να καταλαγιάζει, φουντώνει. Είναι η άνοδος της ακροδεξιάς παγκοσμίως που έχει φέρει τέτοια σαπίλα και τέτοια δυσωδία στην κοινωνία μας. Πάντα υπήρχαν σκατάνθρωποι που θα σκεφτόντουσαν έτσι. Η νομιμοποίηση της ρητορικής μίσους από την ακροδεξιά, η άρνηση του όρου της γυναικοκτονίας επίσης από την ακροδεξιά, ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός από την ακροδεξιά και το συστηματικό ξέπλυμα που τους παρέχει άφθονα ο φιλελευθερισμός, αγριεύουν την κατάσταση.
Για αυτό αυξάνονται οι γυναικοκτονίες, για αυτό ξεπηδούν από παντού, rape and femicide apologists, για αυτό χειροκροτούν παθιασμένοι την κάθε Λατινοπούλου. Αντί αυτές οι απόψεις να ανήκουν στον φυσικό τους χώρο που είναι ο βόθρος, πήραν σάρκα και οστά, από wanna be celebrities και πολιτικούς. Γιατί αντί να σβήσει μια για πάντα από τον πολιτικό χάρτη ένας ακροδεξιός βουλευτής που ήθελε αίμα προσφύγων στο Αιγαίο, αυτός επιβραβεύεται με τη θέση του υπουργού Υγείας.
Η ρητορική μίσους που έγινε ποινικό αδίκημα είναι μια αρχή. Αλλά θέλουμε πολλή δουλειά ακόμα ως κοινωνία. Πάρα πολύ όμως.
Δώρα Τσαμπάζη
