Να δηλώσω, ξεκινώντας, ότι τον Σεπτέμβρη τον λυπάμαι. Ειλικρινά. Είναι το αντίστοιχο της Κυριακής σε μήνα. Αν ήταν φαγητό, θα ήταν μπάμιες κι αν ήταν χρώμα, θα ήταν ώχρα. Επίσης, είναι το παιδάκι που ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ θα συγκρίνουν με το αδερφάκι του, τον Αύγουστο.
«Είδες πόσο καλύτερο καιρό έκανε ο Αύγουστος; Εσύ γιατί δεν μπορείς;» , «Ααααχ ο Αύγουστος μόνο χαρές μας έδωσε και έχουμε τώρα τον Σεπτέμβρη. Πολύ δύσκολο παιδί, πολύ. Μεταπτώσεις, αστάθεια, μελαγχολία».
Bullying στο σχολείο. «Εγώ δεν μπαίνω πρώτη ώρα, Σεπτέμβρη έχουμε». «Ναι μωρέ, ούτε εγώ. Για πες, πώς πέρασες τον Αύγουστο;».
Στην τηλεόραση, στo διαδίκτυο; Καθημερινά! «Ο καιρός προβλέπεται άστατος τις επόμενες 3 μέρες, με πτώση 10 βαθμών στην θερμοκρασία, ισχυρούς ανέμους και βροχές. Μετά θα έχουμε άνοδο της τάξεως των 20 βαθμών και μικρό καύσωνα. Σεπτέμβρης βλέπεται!» «Πώς να αντιμετωπίσετε την μελαγχολία του Σεπτέμβρη. 10 συμβουλές για να αποφύγετε την κατάθλιψη». «Τους έρωτες του καλοκαιριού τους τρώει ο Σεπτέμβρης».
Κοινωνική περιθωριοποίηση. Ο απόκληρος των μηνών. Από 1η Σεπτέμβρη ευχόμαστε ο ένας στον άλλον «καλό χειμώνα!». «Ποιος χειμώνας; Eίμαι κι εγώ εδώ», φωνάζει ο άμοιρος.
Στην μουσική;; “Wake me up when September ends”, “Pale September”, “Blue September”. Mόνο ο Vivaldi, επέλεξε να συνθέσει σε allegro το Φθινόπωρο από τις 4 εποχές, αλλά αυτός ήταν ιδιοφυία, όχι όπως εμείς. Αναγνώρισε τον καλλιτέχνη ο καλλιτέχνης.
Γιατί ο Σεπτέμβριος είναι καλλιτεχνική φύση. Κι όπως κάθε καλλιτέχνης διακρίνεται από μυστήριο, πάθος, μεταπτώσεις, έμπνευση, προβληματισμό. Και μας προσφέρει όλες τις παραπάνω ιδιότητές του απλόχερα. Μόνο που εμείς, είμαστε στενόμυαλοι και γκρινιάρηδες. Δεν τις εκμεταλλευόμαστε. Δεν απολαμβάνουμε το δώρο που μας προσφέρει. Ευκαιρία για έμπνευση, για δημιουργία, για αλλαγές, για νέα ξεκινήματα. Προτιμούμε την σταθερότητα του καλοκαιριού ή του χειμώνα. Πολύ φως ή σκοτάδι από τις πέντε το απόγευμα. Σταθερότητα, ασφάλεια. Όλα τακτοποιημένα σε κουτάκια. Ρουτίνα…
Ε λοιπόν, ως καλλιτέχνης και η ίδια, προτρέπω τον Σεπτέμβριο να επαναστατήσει και να διεκδικήσει, επιτέλους, την θέση που του αναλογεί στο ημερολόγιο. Έλα Σεπτέμβρη να μας αφυπνίσεις με την τέχνη σου. Τα χρώματά σου. Μην μας αφήσεις σε ησυχία, σε καταστολή. Δείξε μας τι σημαίνει αλλαγή, μετάβαση, προσωπική επανάσταση. Προσπάθησε πάλι σε 30 μέρες να μας ζωγραφίσεις την φύση της ζωής. Τις εναλλαγές της. Από βροχή σε ήλιο, από λύπη σε χαρά. Τα νέα της ξεκινήματα. Με το ταξίδι των αποδημητικών πουλιών για άλλους προορισμούς. Τις διαφορετικές τις αποχρώσεις. Με τα φύλλα των δέντρων που πέφτουν για να δώσουν χώρο και χρόνο στην ζωή να ξανανθίσει.
Κι αν δεν σας έπεισα, ακούστε το Autumn του Vivaldi. Kάτι περισσότερο, θα διέκρινε εκείνος!
Καλέ μας Σεπτέμβρη.
Καλό Σεπτέμβρη!
Δέσποινα Γεωργοσοπούλου
