Έχω ακούσει τόσες πολλές απόψεις, γνώμες και θεωρίες για τον εμβολιασμό κατά του Covid19 που ειλικρινά έχω μπερδευτεί όσο λίγες φορές στη ζωή μου. Πήρα συνέντευξη ακόμη και από τον διευθυντή του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, Βαγγέλη Ανδρεάκο, για να με κατατοπίσει όσο το δυνατόν καλύτερα σχετικά με το συγκεκριμένο ιό και ομολογώ ότι και πάλι δεν κατάλαβα τι ακριβώς συμβαίνει. Μπορεί να υπολλείπομαι νοημοσύνης, δεν ξέρω. Μπορεί όμως απλά να είναι κάτι τόσο καινούριο που ούτε οι ίδιοι οι επιστήμονες να μην μπορούν να απαντήσουν με απόλυτη βεβαιότητα στα ερωτήματα που προκύπτουν σχετικά με τη νόσο και τις παρενέργειες των εμβολίων που βγήκαν στο εμπόριο με την διαδικασία του κατεπείγοντος.
Το θέμα όμως δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι πως πλέον οι άνθρωποι έχουν ακόμα μια φορά διχαστεί στους υπέρμαχους και τους αρνητές, με τους μεν και τους δε να υποστηρίζουν τις απόψεις και τις θέσεις τους σθεναρά δημιουργώντας ακόμα και κλίμα αντιπαλότητας μεταξύ τους. Καθόλου περίεργο για τον λαό μας που αγαπάει τη διχόνοια όσο τίποτα άλλο διαχρονικά. Προσωπικά δεν με άγγιξε ακόμα ο κορονοϊός. Ούτε νόσησα, ούτε όμως εμβολιάστηκα. Και είμαι ένας άνθρωπος που σε γενικές γραμμές εμπιστεύομαι την επιστήμη, χωρίς όμως να θεωρώ πως είναι αλάνθαστη. Σε κάθε περίπτωση όμως απέχω από το να έχω συνομωσιολογικές αντιλήψεις σχετικά με το εμβόλιο και το τι εμπεριέχει. Για να είμαι ειλικρινής το μόνο που πιστεύω για αυτή την αρρώστια, είναι ότι και ο ιός και το εμβόλιο έχουν εντελώς διαφορετικές επιπτώσεις σε κάθε οργανισμό ξεχωριστά. Σε άλλους δεν προκαλούν και τα δυο κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα και κάποιους άλλους τους σκοτώνουν.
Επειδή δεν με θεωρώ πολύ τυχερό άνθρωπο, πιστεύω πως αν είχα κολλήσει ή κολλήσω Covid δεν θα περάσω και πολύ εύκολα, και ταυτόχρονα πιστεύω πως αν κάνω το εμβόλιο πάλι δεν θα μου είμαι απ΄αυτούς που δεν θα έχουν καμια παρενέργεια. Δεν φοβάμαι τα φάρμακα, έχω πάρει πολλά στη ζωή μου και δεν τα αρνούμαι. Παίρνω καθημερινά για την ακρίβεια, αγωγή για την διάθεσή μου και αγαπώ τα αντικαταθλιπτικά μου χάπια γιατί ξέρω ότι μου κάνουν καλό. Δεν δαιμονοποιώ τα φάρμακα. Δεν είμαι αρνήτρια. Για την ακρίβεια μου αρέσει να πηγαίνω στο φαρμακείο, μάλλον περισσότερο από το να πηγαίνω σε ένα κατάστημα καλλυντικών. Αλλά το εμβόλιο δεν μου έχει εμπνεύσει την εμπιστοσύνη που θα ήθελα ώστε να πάω και να το κάνω ακόμα τουλάχιστον, χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Θαυμάζω τους ανθρώπους που το έκαναν αμέσως, που δεν φοβήθηκαν, που ανεβάζουν φωτογραφίες χαμογελαστοί, κάνουν το σήμα της νίκης και το πιστεύουν. Μακάρι να μπορούσα να το σκεφτώ κι εγώ έτσι. Αλλά θεωρώ άδικο να κατηγορούν εμένα που ακόμη το φοβάμαι ως ανεύθυνη και αρνήτρια γιατί δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Φοβισμένη είμαι. Ένα ανθρώπινο συναίσθημα που μερικές φορές είναι και απόλυτα δικαιολογημένο, ειδικά αν έχει προηγηθεί ένας καταιγισμός από πληροφορίες συγκεχιμένες σχετικά με τα αποτελέσματά του. Έχω εμπιστευθεί πάρα πολλές φορές γιατρούς στη ζωή μου. Δεν με έκαναν πάντοτε καλά. Αρκετοί έκαναν λάθη που με ταλαιπώρησαν πολύ. Κάποιοι άλλοι με έσωσαν, με βοήθησαν. Άρα ούτε τους εμπιστεύομαι τυφλά ούτε τους απορρίπτω. Τους αξιολογώ και προσπαθώ να παίρνω μερικές παραπάνω γνώμες όταν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα υγείας. Στο θέμα του κορονοϊού όμως, βλέπω ότι δεν μπορούν να με κάνουν να νιώσω όσο ασφαλής θα ήθελα για να εμβολιαστώ. Είναι νωρίς για να είναι και οι ίδιοι σίγουροι.
Θέλω να καταλήξω στο ότι δεν απορρίπτω εντελώς την ιδέα του να κάνω ένα από τα εμβόλια που προσφέρονται. Ίσως το κάνω σε λίγο καιρό αφού πάρω λίγο ακόμη το χρόνο μου. Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι ακόμα μια φορά πως έπρεπε να βρούμε κάτι σαν λαός για να διχαστούμε, λες και δεν το έχουμε κάνει κι άλλες φορές στο παρελθόν με ολέθρια αποτελέσματα. Υπάρχει κάτι που λέγεται ελεύθερη βούληση και θα έπρεπε να είναι σεβαστό. Αν κάποιος θέλει να εμβολιαστεί θα πρέπει να το κάνει και στη συνέχεια και πάλι να σέβεται και να τηρεί τους κανόνες ασφαλείας. Αν κάποιος πάλι δεν θέλει, θα πρέπει να μην το κάνει, χωρίς να δέχεται επίθεση από τους γύρω του και σαφώς, επίσης να τηρεί ακόμα περισσότερο τα μέτρα ασφαλείας. Αλλά ο καθένας να παίρνει την απόφαση που θέλει χωρίς να δέχεται bullying.
Ίσως ο κορονοϊός να είναι η νέα τάξη πραγμάτων στην οποία όλοι να αναγκαστούμε να συμμορφωθούμε. Ίσως επίσης να αποτελέσει και το τέλος της ελεύθερης βούλησης για την αυτοδιαχείρηση του σώματός μας. Όπως όμως θεωρώ άδικο το να μην μπορεί ένας άνθρωπος στην Ελλάδα να ζητήσει ευθανασία και να του γίνει, θεωρώ εξίσου άδικο να υποχρεωθεί να δεχθεί ένα φαρμακευτικό σκεύασμα χωρίς την συγκατάθεσή του. Οι ισορροπίες στα θέματα της υγείας τόσο της προσωπικής όσο και της δημόσιας είναι πολύ λεπτές. Και θα έπρεπε να το βλέπουμε έτσι ενωμένοι και όχι διχασμένοι. United we stand, divided we fall. Ακόμη κι αν εμβολιαστώ σύντομα, δεν ειμαι από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι δεν θα έπρεπε να μπουν στην εντατική ανεμβολίαστοι που νόσησαν από κορονοϊό. Και ξέρετε κάτι; Aν κάποτε εφεύρουν ένα εμβόλιο κατά της μισανθρωπιάς, αναρωτιέμαι πόσοι θα το έκαναν;
Έλενα Φάκου
*Ακολουθήστε το brooklyne.gr στο Google News για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα μας άρθρα!
