Brooklynettes
Η Emma Stone με τη λαμπρή ερμηνεία της έδωσε πνοή στην έννοια του Fashion Fatale ενώ ταυτόχρονα ερμήνευσε τη villain των παιδικών μας χρόνων υπό μια σκοπιά απροσδόκητη. Δεν ήταν βέβαια κεραυνός εν αιθρία για το μέσο θεατή ή σινεφίλ η απόφαση των δημιουργών να βάλουν τον αντί ήρωα στο επίκεντρο της πλοκής και όχι σε κάποια σκοτεινή σπηλιά από την οποία θα ξεπρόβαλλε για να απειλήσει την ευτυχία του κεντρικού ήρωα.
Το Suicide Squad με τα σχετικά spin offs, ο Joker του Todd Philipps αποτέλεσαν ήδη τα εναύσματα που πυροδότησαν μια νέα εποχή τόσο στη κινηματογραφική βιομηχανία αλλά και στο πως περνά στη συνείδηση του κόσμου η αφήγηση μιας ιστορίας.
Χορτάσαμε από “το καλό νικά πάντα το κακό” στο “η δικαιοσύνη θα λάμψει”. Οι εποχές αλλάζουν το ίδιο και η ψυχική ανάγκη που έχει κανείς βλέποντας μια ταινία. Το καλό και το κακό ξεγυμνώνονται από τις στερεοτυπικά καθιερωμένες ετικέτες τους.
Με φόντο το Λονδίνο της δεκαετίας του ’70 και τη glamorous βιομηχανία της μόδας, μας συστήνονται οι δύο κεντρικές ηρωίδες. Η Cruella και η επίδοξη αντίζηλος της η Βαρώνη, ρόλο τον οποίο απογείωσε με την ερμηνεία της η Emma Thompson.
Η ταινία επικεντρώνεται στη ζωή της Cruella πριν καθιερωθεί όπως τη γνωρίσαμε αλλά και τι την ώθησε σε αυτή τη μεγαλειώδη μεταμόρφωση.
“ I want to make art and I want to make trouble” απευθύνει η Stone σε συμπρωταγωνιστή της. Μια λέξη με την οποία θα περιέγραφα τα κοστούμια της ταινίας αδιαμφισβήτητα λοιπόν θα ήταν τέχνη.
Μόδα και μουσική σε μια συνεργία φαντασμαγορική, προσέφεραν το υπερθέαμα του έτους. Η προσοχή και ο χρόνος που αφιερώθηκαν στα κοστούμια αν μη τι άλλο πηγάζει από το ότι η Cruella έκανε τη μόδα όπλο της προκειμένου να εκδικηθεί την άσπονδη εχθρό της, Βαρώνη. Η Jenny Beavan η σχεδιάστρια που στόλισε με τη δουλειά της τη ταινία, ήταν πίσω από τα τριάντα τέσσερα ενδυματολογικά σύνολα της Emma Stone. Αξιοποίησε μια χρωματική παλέτα από ασπρόμαυρο, λευκό, γκρι αλλά και κόκκινο, αιχμαλωτίζοντας τη προσοχή του κοινού.
Κρεσέντο του έργου και οι μουσικές επιλογές οι οποίες ενορχηστρώνουν τη ταινία. Η ανατριχίλα τη στιγμή που παίζει το Whisper Whisper των Bee Gees λίγα λεπτά πριν την απόλυτη καταστροφή; Αξέχαστο συναίσθημα. Εννοείται πως από αυτό το άρθρο δε θα μπορούσε να παραλειφθεί η συμβολή των Florence and The Machine, το τραγούδι των οποίων Call Me Cruella αποτέλεσε το κύριο soundtrack. Η μουσική που επιλέχθηκε καθίσταται σαφές πως αποτελεί το μαγικό συστατικό του έργου. Από Doris Day έως και Queen, o Gillespie αξιοποίησε ένα ευρύ φάσμα φωνών και καλλιτεχνών. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς το χρονολογικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται η υπόθεση της ταινίας. Μα φυσικά και μιλάμε για τα αξέχαστα 70’s του Λονδίνου όπου η μουσική διανύει τη δυναμικότερη εποχή της.
Το punk παρουσιαστικό της Emma Stone, τα Dior της Βαρώνης, η αυξανόμενη κόντρα τους μέχρι τη τελική κορύφωση αυτής στο φινάλε, η πλοκή να εκτυλίσσεται με έναν ρυθμό γοργό αλλά όχι ενοχλητικό ως προς τη παρακολούθηση των εξελίξεων.
Αυθεντικά ο εαυτός της, φιλόδοξη, ένας χείμαρρος: η Cruella του Craig Gillespie έρχεται για να μείνει. Δεν αποκαλύπτουμε περισσότερα εκτός από hold your breath για το κινηματογραφικό υπερθέαμα του 2021.
Έμμα Σέικο
*Ακολουθήστε το brooklyne.gr στο Google News για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα μας άρθρα!
